BRANŞLARIMIZ

Okuma yazma hazırlığında ses farkındalığı çocuğun kendisine verilen bir sözcüğü oluşturan ses birimlerinin farkına varması şeklinde tanımlanmaktadır. Bu sesleri ayırt etme, seslerin yerini ve sırasını tanıma, kelime içindeki sesleri ayırt etme, başka seslerle benzer sesleri ayırt etme ve yeni kelimeleri oluşturma yeteneğini içerir. Çocuklar günlük yaşamlarında dil ile sadece anlam düzeyinde uğraşır ve dilin yapısına dikkat etmezler. Fakat bir kelimenin sesleri ile soyut düzeyde uğraşmak okuryazarlık gelişiminin temelini oluşturmaktadır. Çocukların sesleri ve hecelemeyi öğrenebilmeleri için sesleri fark etme, seslerle değişiklik yaparak üzerinde oynama ve harflerle daha fazla deneyim elde etmeleri gerekmektedir. Bunun sonunda da okuma yazma kazanılmaktadır. Buradaki amaçlanan şey bütün harf seslerini belirli bir sırada öğretmek değildir. Bütün harf seslerinin belirli bir sırda öğretiminin hedeflenmesi okuma yazma öğretimini kapsamaktadır. Anaokulu müfredatında okuma yazma bulunmamaktadır.

Çocukların içgüdüsel merak ve keşif duyguları, fen ve doğa çalışmalarımızla beslenmektedir. Bu çalışmalar, çocukların belirli bir nesne üzerinde derinlemesine inceleme ve araştırma yaparak neden-sonuç ilişkileri kurmalarını, problem çözme becerileri geliştirmelerini ve bilimsel düşünme tarzını öğrenmelerini amaçlamaktadır.

Dönem  başında planlanan ünite pekiştirme ve keyifli gezilerde, çocuklara gezi öncesi heyecan uyandıracak bilgiler verilir. Çocuklar, doğal ortamda gerçekleştirdikleri deneyimlerle öğrenirken, gezinin ardından yapılan etkinliklerle öğrenmenin kalıcılığı desteklenir.

Çağdaş yaklaşımlar içerisinde yer alan ve birçok okul öncesi eğitim kurumunda kullanılan Montessori yaklaşımı, modern eğitim anlayışını benimsemiş olması ile dikkati çekmektedir. Montessori yöntemi, çocuğa kendi kendine uygulayarak en iyi ve en kolay şekilde öğrenme yolunu bulmasını sağlar.  Bir çocuk ne kadar çok duyu organı ile öğrenme-öğretme sürecine katılırsa, öğrenmeler o kadar çok etkili ve kalıcı olur. Bu ilke kalıcı öğrenmelerin yaparak-yaşayarak öğrenme ile gerçekleşeceğini ifade etmektedir. Bu da amaçlı, planlı ve sürekli bir şekilde, bireyin zihinsel ve bedensel olarak bir üretimde bulunması anlamına gelmektedir. Bu nedenle montessori yaklaşım modeli çocuğun beş duyu organına da hitap edebilen bir yaklaşım sergiler. Çocuğun bir birey olduğunu belirten ve onun ihtiyaçları doğrultusunda hareket edilmesi gerektiğini söyleyen bu yaklaşım, birçok okulda uygulanan bir eğitim modeli olmakla birlikte hem evde hem de eğitim kurumlarında uygulanabilen yönüyle Montessori eğitiminin asıl hedefi, ‘çocuğun kendisi’.  Orta yaş kesiminin “biz sokaktayken…” başlayan cümleleri, bugünkü çocuklarda “Biz Montessori eğitimindeyken…” şeklinde değişiyor. Çünkü arada yaşanan kuşak farkı çocukları sokaktan uzaklaştırıyor ve bizleri onların iç dünyasına yönelmemizi sağlıyor. İşte bu yönelmenin önemi vurgulayan Montessori eğitimi, çocuğun sahip olduğu özelliklere göre alması gereken eğitimi belirliyor.

Erken yaş döneminde yabancı dil öğrenmek çocuklara birçok açıdan olumlu etkide bulunur. Farklı dilde konuşan bir başka kişiyle iletişim kurabilmek çocuğa özgüven kazandırır. Ayrıca kendi dilinden farklı bir dilde şarkı söylemek, kitap okuyabilmek, film ya da dizi izlemek de aynı şekilde olumlu etkilere sahiptir. Özgüven sahibi çocuk, iletişim kurmaktan çekinmeyecek kendini rahat bir şekilde ifade edebilecektir. Çocukluk döneminde yabancı dil öğrenildiğinde o dile ilişkin kültüre karşı da daha olumlu tutumlar gelişir. Yeni bir dil öğrenen çocuk yeni bir kültür sayesinde yeni bir dünyanın kapısını aralamış olacaktır. Yeni bir dil öğrenmenin dinleme becerisi ile birlikte hafızayı da güçlendirdiğinin bilincindeyiz. Bu durum çocukların diğer derslerdeki başarılarını olumlu yönde etkilerken, öğrenme kapasitelerini de genişletmektedir.

Çocuklar için felsefe (P4C), öğrencilerin önderlik yaptığı ve öğretim stilinin kolaylaştırıcı olduğu, araştırmaya dayalı bir pedagojidir. Amacı, sorgulama, akıl yürütme ve bağımsız öğrenme becerilerini geliştirmektir.

Çocukların daha akılcı, merak uyandırıcı, eleştirel, yaratıcı bireyler haline gelmelerine yardımcı olmak için ortaya çıkarılmış bir disiplindir. Çocuklara, kendileriyle alaka düzeyi ve önemi olan soruları sorma, açık bir şekilde tartışma fırsatı verilmesi ilkesine dayanmaktadır. Çocuklarda felsefe Bilişsel becerileri artırırken öz saygı, güven ve başkalarına saygı duymayı öğreterek sosyal becerilerini de destekler. Dinleme, anlama ve konuşma becerilerini kazandırırken sorgulama yöntemleri ile doğru tartışmayı da eleştirel düşünce etrafında çocuğa vermektedir. Çocukların başkalarının fikirlerini nasıl dinleyebileceklerini öğrenmeleri ve bunların kendi fikrine göre farklılık göstermesi durumunda saygılı ve alçak gönüllü cevap vermelerini sağlar.

Bilimsel araştırmalar, 0-6 yaş arası dönemde yabancı dil öğrenmeye başlayan çocukların ileriki yıllarda yabancı dili anadilleri gibi kullanabilecekleri sonucuna varmıştır. Bu nedenle, yaş gruplarının gelişim özelliklerine uygun olarak, çocukların anadil programıyla paralel olarak temel iletişim becerileri kazanmaları ve günlük hayatta öğrendikleri İngilizceyi kullanmaya teşvik edilerek sevdirmek amaçlanır

Görsel Sanatlar Atölyesi, öğrencilerin birçok farklı sanat dalıyla tanıştıkları; kendilerini ifade edebilme becerilerini, estetik algılarını, düşünme ve el becerilerini geliştirerek özgün ürünlere dönüştürdükleri ortamlardır. Çocukların sanata ve sanatçıya değer vermesi, sanat ürünlerini anlayabilmesi, sanatsal ve yaratıcı bakış açısının geliştirilmesi, kendisini daha iyi ifade edebilmesi, güzel olanı algılayabilmesi ve hayal gücünü sanat eserine dönüştürerek duygu, düşünce ve eylem bütünlüğünü kazanması amaçlanmaktadır. Bu yolla çocuğa keşfettiği bir görsel sanat alanında derinleşme imkânı da sağlanmış olur. Bu atölyelerde yapılan çalışmalarla merak, sabır, azim, iş birliği gibi davranış kazanımları ile birlikte karşılaşacakları zorlukları kendi iradeleriyle yenebilecekleri de öğretilmektedir.

Aile Etkileşim Atölyelerinin amacı; aile üyelerinin aile içindeki olası iletişim sorunlarının farkına varmalarının sağlanması, aile içi iletişim dinamiklerinin güçlendirilmesi ve velilerin çocuklarına kişisel, sosyal, duygusal ve akademik yönden gelişimlerine destek olabilmelerine yardımcı olunmasıdır. Çocukların birçok alandaki (ince-kaba motor, dikkat, görsel hafıza, duyusal) gelişimlerine katkı sağlar. Ebeveyn ve çocuk arasındaki bağları tazeler ve güçlendirir. Ayrıca çocuğun gelişiminde her ne kadar okul öncesi eğitimde çocuk merkezli bir yaklaşım sergilense de bu sürece velilerin de dâhil edilmesi okul – çocuk – aile üçgeninin tamamlanması için ihtiyaçtan ziyade gerekliliktir.